Ажил, амьдралдаа зорилготой болох нь

Саяхан санагдаж байна. Шинэ ажилд ороод 3 гуравхан хонож байхад маань ажлынхан миний төрсөн өдрөөр Эндрю Мэтюсийн "Сэтгэл зүрхээ дага" гэсэн номыг бэлэглэж байсан. Тэр номыг уншханд бидний мэддэг хэрнээ мэддэггүй маш олон зүйлс байдаг. Бид уншсан зүйлээ хэсэг хугацааны дараа мартдаг шүү дээ. Тэгэхлээр би хааяа уншсан ч гэсэн унших их дуртай байдын. Ингээд энэ номыг уншаагүй маш олон хүн байгаа байх гэдэг үүднээсээ өөрийнхөө блогдоо бичлээ.

* * * * * *

НЭГДҮГЭЭР БҮЛЭГ

Яагаад надад гай гамшиг тохиолддог вэ?

Сургамж

Амьдрах ба суралцах

ЯМАР НЭГЭН ЮМ ӨМНӨӨС ЧИНЬ ШИРТЭЖ БАЙЖ БОЛОХ ЮМ...

Наймайг арван настай байхад миний хамгийн үнэтэй хогшил нь хөл бөмбөгийн бөмбөг байсан бөгөөд би унтсан ч, идэж байсан ч бөмбөгтэйгээ, гутлаа биш харин бөмбөгөө долоо хоног бүр арчиж зүлгэдэг байлаа. Хөл бөмбөгний тухай бүгдийг мэддэг байсан ч зарим нэг зүйлийг жишээлбэл хүүхэд хаанаас төрдөг тухай огт мэддэггүй л байв.

Нэгэн өдөр би гудамжинд тоглож байгаад нөгөө хайрт бөмбөгөө алдчихав. Би хаа сайгүй хайсан боловч олсонгүй, хэн нэг нь хулгайлж гэж бодлоо.

Гэнэт нэгэн эмэгтэй миний бөгмбөгийг хувцсан дотроо нуусан юм шиг надад санагдав. Харайж очоод би: "Та миний бөмбөгийг гэдсэндээ нуусан юм биш биз дээ" гэж асуулаа. Харин түүнд миний бөмбөг байсангүй... харин тэр өдөр би хүүхэд хаанаас төрдгийг мэдэж авсан төдийгүй есөн сартай жирэмсэн эмэгтэй ямархуу харагддагийг ойлгосон юм.

Тэр өдрийн орой нь бөмбөгөө ч оллоо.

Миний хамгийн их гайхсан зүйл гэвэл арван наснаасааа өмнө би хэзээ ч жирэмсэн эмэгтэй хүнийг анзааралгүй явж ирсэн байсан ба түүнээс хойш яагаад ч юм тэд намайг байнга хүрээлж байгаа мэт санагддаг болсон юм.

ЭЦСИЙН ЭЦЭСТ

Бид амьдрал дээр шинэ мэдээлэл хүлээж авахад бэлэн болмогц тодорхой хэм хэмжээнд хүрч очдог. Тэр болтол ямар нэгэн юм бидэн рүү анхааралтай ширтэн харж байдаг боловч бид анзаардаггүй аж.

ЯАГААД НАДАД ГАЙ ГАМШИГ ТОХИОЛДДОГ ВЭ?

Бидний ихэнх нь ямар нэгэн юм зайлшгүй тулгарч, хүзүү боомилсон тохиолдолд л ямар нэгэн зүйлийг сурч ойлгодог. Үрэгжлэлийг дараа нь бичнээ.................... хэхэ