Thursday, May 28, 2009

МОНГОЛЧУУД ХҮН ЧАНАРАА АЛДСААР Л

Өгчигдөр ажлаасаа нэлээн орой гарч ажлынхаа найзтай хоол идэнгээ 2 пиво уугаад л такси барин гэрлүүгээ явдал таксиний жолооч маань надаас нэлээн их мөнгө нэхэх юм. Байнга явдаг газраа мэдсээр байтал яагаад тэгж нэхдэгийг нь ёстой ойлгохгүй юм.

Монголчууд чинь ийм өрөвдөлтэй болчихсон юм уу да? Уур хүрээд уурандаа шатаж үхэх гэж байхад ядаж байхад хаана ямар хүнд хандхаа мэдэхгүй байх юм. 102 луу утасдсан боловч хариулт нь бас л өрөвдөлтэй юм. Яагаад ч ойлгох аргагүй байлаа. Нөгөө жолооч маань намайг бүр зохиод авдаг байна шт.

Төр цагдаагийн байгууллагынхан гэж шат дамжлага ихтэй ялзарч дуусчээ. Цагдаагийнхан ч угаасаа л арван жилд байхдаа л муу сурдаг тэнэг гарууд нь ордог л до. Гачин онгироо, үг яриа нь нэг л том том, тэгсэн хэрнээ хараалын үг урсгана гэж чигтэйхэн. Цагдаа л гэсэн шиг.

За тэр ч яахав гээд орхих гэхлээр энэ нийгэмд амьдрана гэдэг их хэцүү болсон шиг санагдах юм. Айдас хүйдэс, байнга л санаа зовно, бид чинь бүгд л хүн. Яагаад алаан хидаан, хулгай, дээрэм, хууран мэхлэлт зэргийг гаргахгүйгээр амьдарч болохгүй байгаа юм бэ? Бид чинь нэг л тэнгрийн доор, адилхан л хайралж хүндэлж явдаг эцэг, эх үр хүүхэдтэй хүмүүс, гэтэл .... яагаад?


Орондоо ороод шарандаа бараг л нулимс туслууллаа. Өглөө босоод ч уур гарахгүй юм.

Friday, May 22, 2009

Хичээл зүтгэлийн ачаар

Энэ хорвоо дээр хүн гэж амьтан адгууснаас газхан зүйлээрээ ялгардаг нь оюун, ухаан билээ. Би айлын дундах хүүхэд л дээ. Дээрээ нэг эгчтэй, доороо нэг дүүтэй. Эгч маань хар багийн л хичээлдээ сайн, ухаантай мундаг гэж хэлэгддэг. Дүү маань энэ жил анагаахын лицейг төгсөж байгаа. Дүү дээ тэр болгон хичээл нь яаж байна гэх мэт санаа тавьж чаддаггүй ч аз болж онц сурдын байна. Шалгалтандаа бүгдэд нь онц авсан гэж дуулаад дүүгээрээ бахархах сэтгэл төрж байна гээч. Удахгүй конкурс болно дүүгээ тэнцэнэ гэдэгт бат итгэлтэй байна. Дүүгээ хүссэн мэргэжлээ эзмшээд сайн эмч болно гэж бодохлээр угийн сайхан сэтгэл маань улам л гийж байна.

Энэ бүхэн ээж аавын минь л хичээл зүтгэл. Манайх гэж айл тийм ч баян цатгалан биш ч эцэг эх маань өлсөөж цангаалгүй бид 3 ийг өдий зэрэгтээ хүргэсэн. Одоо амьдрал маань улам л сайхан болоод байх шиг.

Надад хүсч, мөрдөөдөж, бас шуналтаж явдаг нэлээн хэдэн зүйл байдагийн нэг нь эцэг, эх, эгч, дүүгээ сайхан амьдруулана гэж боддын. Гэхдээ би ганцаараа чадахгүй ч эгчтэйгээ нийлэн зорисон хүссэн амьдралруугаа цүтгэнэ ээ гэж.

Альваа зүйлийг алдаж болох ч хичээл зүтгэлийг алдаж үл болно гэж үг байдаг даа. Хүн хэрхэн явах нь өөрийн бодол, өөрийн хичээл зүтгэл гэдгийг л сайн ойлгох хэрэгтэй.

ХИЙ, БҮТЭЭ, ХАРИН ДАРУУ БАЙ